Po 20 latach kariery muzycznej zapoczątkowanej debiutancką płytą zatytułowaną po prostu „Mísia” (EMI – 1991) i po upływie dekady od wydania jej ostatniego albumu z tradycyjnym fado „Ritual” (Erato – 2001), projekt Senhora da Noite wydaje się oczywistym i ważnym krokiem w karierze artystycznej Mísi.
Koncepcja albumu zakłada połączenie tradycyjnej muzyki fado z tekstami stworzonymi wyłącznie przez kobiety – poetki i pisarki (m.in.: Helia Correia, Lidia Jorge czy Florbela Espanca), inne wokalistki takie jak Amélia Muge czy Adriana Calcanhotto oraz legendy muzyki fado: wielką Amalię Rodrigues, Aldinę Duarte czy właśnie Mísię.
Album zawdzięcza swój klimat niepowtarzalnemu stylowi Mísi, wokalistce akompaniuje nie tylko trio gitar fado, ale także akordeon, skrzypce i fortepian, które pojawiały się już na kilku albumach począwszy od „Garras dos Sentidos” (Erato/Warner Music Classic – 1998).
Jest to pierwszy w historii muzyki fado projekt artystyczny, w którym kobiety odgrywają rolę ważniejszą niż ta, którą przewiduje dla nich tradycja. Są nie tylko muzami i wykonawczyniami, ale również kreatywnym autorkami. Podobnie jak w przypadku wszystkich jej poprzednich wydawnictw, większość tekstów z albumu została napisana specjalnie na potrzeby głosu Mísi. Repertuar został ponadto wzbogacony o utwory stworzone przez nieżyjące już autorki.
